6 september 2013 was het weer zover, de ambuskaters reisden voor de 8ste keer af om mee te doen met de raps24kika. Dit jaar met 3 teams, 1 solorijdster (Esther) en het logistieke team bestaande uit Jaap, Paula, Patrick en Max, dit zijn de ambuskaters.
Het konvooi bestond uit 1 ambulance, 1 vrachtwagen met materiaal en 1 personenwagen. Helaas minder rijders dit jaar maar de sfeer was er niet minder om.
Rond 8 uur in de ochtend vertrok het ambuskaterkonvooi richting Biddinghuizen om daar 24 uur op het terrein van Flevonice te gaan skaten voor KIKA.
Rond 10 uur arriveerden we en werden welkom geheten door Rick, van de organisatie, die al jaren begint te lachen als wij aankomen. Niet op de laatste plaats omdat de ambuskaters dit evenement zo groot hebben gemaakt maar ook omdat onze aankomst nooit onopvallend of onopgemerkt blijft.Zoals het in een goed team hoort werden alle handen uit de mouwen gestoken en ons kamp voor de komende 24 uur was geheel gereed om kwart voor 12.
Het kamp bestond uit 2 bungalowtenten, een aantal 1 en 2 persoonstenten, 2 grote partytenten, ambulance en de vrachtwagen met eten en drinken en massageruimte. Het team van Henk Boer druppelde ook binnen (GGD Flevoland). Ruim voor de start waren de ambuskaters compleet.
Nog 3 uur voor de start dus iedereen had de tijd voor zichzelf om wat te eten, drinken, bij te kletsen, rondje skeeleren ter verkenning en Michel Blom verkende alle tenten van de tegenpartij zodat alle tegenstanders weer op de hoogte waren dat wij aanwezig zijn.
(tip, als je heel nodig naar het toilet moet ga zonder Michel hij blijft overal kletsen dus voordat je er bent).
Om half 3 was de briefing voor alle rijders om 15 uur zou het startschot gegeven worden. Onze teams en solorijdster waren er klaar voor.
Na een jaar wachten klonk om 15 uur het startschot, dit jaar werd dat gedaan door Marianne Timmer. De 10de editie was begonnen met totaal 69 teams inclusief solorijders. (1ste editie waren het nog maar 6 teams). Het is nu ook een internationaal evenement, er deden teams uit Duitsland, Frankrijk, Engeland, België en Tsjechië mee. De weergoden waren ons de eerste uren goed gezind, prachtig weer, wel warm om te rijden maar het mocht de pret niet drukken.
De eerste uren rolden langzaam voorbij, vergezeld van een beetje regen, waardoor het wat afkoelde. De sfeer in ons kamp was erg goed en gezellig. Voor de 3 teams was het een estafettetocht maar Esther moest dit alleen gaan voltooien zonder aflos, wat een enorme prestatie op zich is. Tijdens haar ronden werd ze regelmatig vergezeld door 1 of 2 rijders van de ambuskaters, Patrick zorgde voor de bananen en wat drinken die hij haar dan aanreikte bij het wisselpunt zodat ze gewoon door kon gaan.
Na een paar uur skeeleren moest de innerlijke mens bijgevoerd worden. Het logistieke team had een heerlijke maaltijd voorbereid en iedereen kon genieten van een heerlijke pastaschotel, gekookt door Jaap, Paula en Michel en uitgeserveerd door de koks Patrick en Max. Ondertussen werd er flink door geskeelerd en de avond ging zijn intrede doen. Wat ik persoonlijk altijd het leukste vind, het gaat donker worden overal op het terrein gaan de lampen aan, de vuurkorfjes, etc.
De organisatie had de Europese kampioen inline skaten naar dit evenement gehaald om de snelste rondetijd neer te zetten omdat deze ronde voor het eerst gereden werd was die er nog niet. Erg snel was hij niet want Jake en Mandy hebben hem zelfs een ronde bijgehouden. Maar hij kon gezellig kletsen volgens Mandy maar goed zij kon hem niet want ze vond het nodig om aan hem te vragen of hij ook regelmatig skate. Zaterdag had hij 2 wedstrijden om een kleine indruk te geven was het antwoord. Ons team werd rond 23 uur aangevuld met een extra masseur Herman zodat Paula dit niet alleen hoefde te doen.
Het werd 24 uur, de muziek ging uit, de speaker stopte ermee voor de nacht en als Michel ook stil was geweest had je bijna alleen de wieltjes gehoord van de skeelers. In het begin van de nacht bleef het droog, rond half vier is er flink wat regen gevallen, het exacte tijdstip weet ik niet want ik lag even te slapen. Vermoeidheid begon ook van Esther tol te eisen en nam ook een slaappauze om erna weer fris en fit verder te kunnen. En dan komt het mooiste moment van dit evenement, de opkomst van de zon. Langzaam komt de dag tevoorschijn, het kamp tot leven, mensen worden wakker op het kampeerterrein, de muziek op het terrein gaat weer aan. Dan weet je ook dat de laatste uren zijn ingegaan en die gaan altijd snel voorbij. Anouk van de meldkamer met aanhang kwamen ons voorzien van een heerlijk pannenkoeken ontbijt met een variatie aan smaken.
Om 9 uur was de speaker er weer en zoals we gewend zijn wat dit Jannes, Die begint met praten en stopt pas als de prijsuitreiking is geweest, dus Michel heeft hier zijn meerdere in moeten erkennen. Ze hebben wel hetzelfde nivo, het gaat nergens over. In de loop van de ochtend, moest Patrick nog van wat eieren af, gebakken en gekookt. Langzaam begon iedereen tussen het rijden door met de afbraak van ons kamp. Helaas viel er nog wat regen maar op het eind is alles toch nog redelijk droog ingepakt.
Het laatste uur ging in, dat geeft altijd een aparte sfeer vind ik, een gezellige onrust of zoiets, je begint de vermoeidheid te zien van de deelnemers en toch blijft het gezellig, iedereen wordt aangemoedigd om die zware laatste loodjes door te rijden. Esther moet nog even doorbijten gesteund door Richard die haar uit de wind houdt en zij weet zich de laatste uurtjes ook gesteund door de kids en Michiel.
En dan klinkt het eindsignaal, de laatste rijders mogen nog over de finish, helaas voor Nick was hij net iets te laat om deze ronde nog officieel mee te laten tellen maar in totaal heeft hij een geweldig prestatie neergezet. Evenals Jake die als jongste deelnemer maar liefst 10 volle ronden heeft gereden. Dus Michel moet volgend jaar uit gaan kijken voor Jr. Zoals ieder jaar hebben de ambuskaters een thema en dit jaar was dat piraten.
Voor de laatste ereronde kwamen de zwaarden ooglapje, papegaaien, hoofddeksels, schmink, kostuums en houtenpoten tevoorschijn. Traditie en een soort ongeschreven regel is geworden dat de ambuskaters als laatste over de finish rijden zo ook dit jaar weer.
Half vier begint de prijsuitreiking en wordt bekend gemaakt wat het opgehaalde bedrag is eindelijk haalt men de microfoon uit handen van Jannes. De prijzen worden uitgereikt en nu het belangrijkste, het bedrag.
Dit jaar een recordbedrag van 72977 euro opgehaald, allemaal voor KIKA.
Dat is het resultaat van alle rijders die mee hebben gedaan en niet alleen de ambuskaters. Tot nu toe is het ieder jaar hoger geworden dus er is goede hoop voor volgend jaar. Rien Schimmel van KIKA heeft in zijn toespraak nog eens goed duidelijk gemaakt waarom het zo belangrijk is om onderzoek te doen naar kinderkanker. Daarom is het fijn dat we met z’n allen op een sportieve, gezellige manier geld op kunnen halen voor deze kinderen.
Alle ambuskaters bedankt voor hun inzet en gezelligheid, zonder elkaar hadden we deze prestatie niet neer kunnen zetten.
Nu op naar RAPS24KIKA 2014. (ik gok op 5 en 6 september)
